Հանդիպում են մի անգամ Ալարկոտությունն ու Աշխատասիրությունը:
— Այս ո՞ւր ես գնում, — հարցնում է Ալարկոտությունը:
— Գնում եմ Պանամա, — պատասխանում է Աշխատասիրությունը, — այնտեղ պետք է նոր ջրանցք կառուցել: Հետո գնալու եմ Իտալիա, պետք է հյուրանոցի կառուցման աշխատանքներն ավարտին հասցնել: Ապա կմտնեմ Աֆրիկա: Երեխաներին հագուստ, սնունդ և դեղորայք է անհրաժեշտ, նաև մի քանի դպրոց պետք է կառուցել: Կմտնեմ նաև Հնդկաստան: Նոր աշխատատեղեր պետք է ստեղծել, հնդիկները մեծ ազգ են, նրանց միայն հնարավորություն տուր: Ապա կգնամ Չինաստան: Նոր գործարաններ պետք է բացել, ապրանքների արտադրությունը կարգավորել: Կանցնեմ Տիբեթյան լեռներով: Այնտեղի վանականներին պետք է հանդիպեմ, տաճարի կառուցման հարցում օգնեմ: Հետո կմտնեմ Հայաստան: Մարդկանց ուժ, ոգևորություն ու հույս կպարգևեմ, կօգնեմ նրանց օգտագործել իրենց ստեղծարարությունը, հայերը խելացի ազգ են: Եթե ժամանակ մնա կգնամ նաև Ճապոնիա, Ռուսաստան, Շվեդիա, Իսլանդիա… այդ երկրներում նույնպես շատ գործեր ունեմ, ամեն ինչ պետք է հասցնեմ:
— Ինչի՞ն է այս ամենը պետք, — մտածեց Ալարկոտությունը, — իմ համար հանգիստ դահուկ եմ քշում Ալպյան լեռներում, իսկ նա շնչակտուր այս ու այն կողմ է վազում: Հետաքրքիր է` չի՞ հոգնում: Արի հարցնեմ: — Իսկ դու չե՞ս հոգնում: Ինչո՞ւ ես անընդհատ վազում:
— Իհարկե հոգնում եմ, — պատասխանում է Աշխատասիրությունը, — բայց երբ տեսնում եմ աշխատանքիս արդյունքները, հոգնածությունս միանգամից անցնում է: Ես փորձում եմ փոխել աշխարհը:
— Փոխե՞լ, — զարմանում է Ալարկոտությունը, — իսկ միթե՞ ես չեմ փոխում:
— Հմմմ… Արդեն որերորդ անգամ է մենք հանդիպում ենք ու ամեն անգամ նույն վայրում, — պատասխանում է Աշխատասիրությունը, — դու անընդհատ նույն տեղում ես մնում:
Եվ այստեղ Ալարկոտությունը գիտակցում է, որ իրոք նրանք ամեն անգամ նույն վայրում են հանդիպում: Նա երբեք առաջ չէր շարժվում: Հասկանալով դա` Ալարկոտությունը տխրում է: Բայց դու մի տխրիր հարգելի ընթերցող, եղիր աշխատասեր, զգա քո մեջ այն ուժն ու եռանդը, որ դու այս պահին ունես: Լսիր քո աշխատասիրության ձայնը, շարժվիր այնտեղ, ուր նա է քեզ տանում, իսկ ալարկոտությանը մի կողմ հրիր: Աշխատասիրությունը փոխում է ամեն ինչ, իսկ ալարկոտությունը` ոչինչ չի փոխում: Աշխատասիրության շնորհիվ դու կշրջես ողջ աշխարհը, իսկ ալարկոտության շնորհիվ` կմնաս նույն տեղում: Ո՞րն ես դու ընտրում:
Շատ լավ հոդված էր, շնորհակալություն Լուկա ջան: Լուկա ջան իսկ իմ “Մենք և բնությունը” հոդվածը ինչ թերություններ ունի, պետք է որոշ բան փոխել?
Մերսի Զառա ջան 🙂
Բնության հոդվածի հետ կապված մեյլ էի ուղարկել..
Լուկա ջան մեյլը տեղ չի հասել
Ok Զառա ջան, ուրիշ մեյլից էլ ուղարկեցի, եթե սա էլ չստանաք, ասեք:
շատ լավն է Լուկա ջան ու շատ հետաքրքիր……))))))))))
Մերսի Լառա ջան, առավոտյան մտածում էի ինչ գրեի, ու նման մի պատմություն ստացվեց 🙂
հաա, ու շատ լավ է ստացվել Լուկա ջան….))))))))
Մերսի 🙂
Սիրում եմ աշխատասեր և միշտ դեպի առաջ ձգտող մարդկանց: Թերևս չեմ էլ կարծում, որ ծույլ մարդը որևէ մեկին դուր կգա:
LUKA JAN, VONC KUZEI VOR ASHXATASIRUTYUN@ VERCNER EV UXXAKI SPANER ,, NORIN METSUTYUN ALARKOTUTYAN@,,.AY DA KLINER HAPPY END BOLORIS HAMAR! BAYC ELI USH CHI NRANQ MI OR NUYN TEXUM NORIC HANDIPELU EN!