Ամերիկահայ գործարար, միլիարդատեր Քըրք Քըրքորյանը ողջ աշխարհին հայտնի է որպես մարդ, ով ինքն է իրեն ստեղծել: Ունենալով միայն 8-ամյա կրթություն` նա սեփական ուժերի և հնարամտության շնորհիվ կարողանում է զրոյից կառուցել իր այսօրվա հսկայական կարողությունը: Զվարճանքների և խաղային բիզնեսի ոլորտում ծավալած բուռն ֆինանսական գործունեության համար նրան անվանում են Լաս Վեգասի «արծիվ»: Նա Լոս Անջելեսի 2007 թվականի ամենահարուստ մարդն է: Ամերիկյան բանկերը նրան տալիս են վարկեր, որոնք հինգ անգամ գերազանցում են գրավի չափսը: Դա համարժեք է հրաշքի. միլիոններ անվան դիմաց:
Պատանի տարիքում Քըրքը սկսում է զբաղվել ավտոմեքենաների բիզնեսով: Գնելով հին, օգտագործված մեքենաներ` նա ներկում և վաճառում էր դրանք` աշխատելով 10-15 դոլար յուրաքանչյուրի դիմաց: Բայց առաջին միլիոնը նա աշխատում է ոչ թե մեքենաների, այլ ինքնաթիռների օգնությամբ:
Քըրք Քըրքորյանը ծնվել է 1917 թվականի հունիսի 6-ին, ԱՄՆ-ի Կալիֆորնիա նահանգի Ֆրեզնո քաղաքում: Նա վերջինն էր Միացյալ Նահանգներ գաղթած Ահարոն և Լիլյա Քըրքորյանների չորս երեխաներից: Հետագայում, Քըրքորյանների ընտանիքը գումար վաստակելու նպատակով տեղափոխվում է Լոս Անջելես:
«Տանը մենք հիմնականում խոսում էինք մայրենի լեզվով», — հիշում է Քըրքորյանը, — «Եվ միայն փողոցում հայտնվելով էինք անգլերեն սովորում: Ես ընդամենը 9 տարեկան էի, երբ առաջին անգամ փող տարա տուն: Ես թերթեր էի վաճառում և զբաղվում էի պատահած ցանկացած աշխատանքով: Երբ դուք այդ տարիքում տրված եք ինքներդ ձեզ, ապա կյանք եք մտնում բավական շուտ: Գործելու համար դուք լրացուցիչ ուժ եք ստանում, որն ավելի է օգնում, քան ցանկացած ժառանգություն»:
Քըրքորյանները հաճախ էին փոխում բնակչության վայրը և Քըրքը ստիպված էր լինում ամեն անգամ նորեկ լինել դպրոցում ու ամեն անգամ ինքնահաստատվել: Եվ ոչ միշտ խաղաղ ճանապարհով: Մեծ եղբայրը` Նշանը, որը պրոֆեսիոնալ բռնցքամարտիկ էր, սկսում է նրան բռնցքամարտի դասեր տալ: Այդ դասերն իզուր չեն անցնում: Քըրքը այնպես է տարվում մարզաձևով, որ 8-րդ դասարանում թողնում է դպրոցը: Բացառված չէ, որ նա եղբոր պես կդառնար պրոֆեսիոնալ բռնցքամարտիկ, եթե 1939 թվականի աշնանը չհանդիպեր Թեդ Օ’Ֆլաերտին:
Օ’Ֆլաերտը զբաղվում էր պատի վառարանների տեղադրմամբ և Քըրքը օգնականի աշխատանքի է անցնում նրա մոտ ` աշխատելով ժամում 45 ցենտ: Մի անգամ Թեդը նրան իր հետ մասնավոր թռիչքադաշտ է տանում և առաջարկում է թռչել: Իր կյանքում առաջին անգամ Քըրքը օդ է բարձրանում, տեսնում է երկիրն ու օվկիանոսը վերևից: Դա պատանու վրա այնպիսի մեծ տպավորություն է թողնում, որ նա առանց տատանվելու կատարում է իր ընտրությունը: Ինքնաթիռը` դա նրա կոչումն է:
Եվրոպայի վրա կախված էր 2-րդ համաշխարհային պատերազմի վտանգը: Քըրքորյանը վախենում էր, որ նրան բանակ կկանչեն ավելի շուտ, քան նա կսովորի թռչել: 1940 թվականին նա ուղևորվում է Մոհավի անապատ, որտեղ այժմ գտնվում է ԱՄՆ-ի «Էդվարդս» ռազմաօդային բազան:
«Սովորելու համար գումար չունեմ» — անկեղծ հայտնում է Քըրքը օդաչու-հրահանգիչ Բերնսին, — «Եվ կրթություն նույնպես չունեմ: Սակայն ես պետք է թռչեմ: Դուք կօգնե՞ք ինձ»: Բերնսը օգնում է: 6 ամիս անց Քըրքորյանը ստանում է օդաչուի որակավորում:
Իմանալով այն մասին, որ Մեծ Բրիտանիայի օդային ուժերի ռազմական ինքնաթիռներն իրականացնում են չվերթներ Կանադայից Եվրոպա, երիտասարդ օդաչուն ուղևորվում է Մոնրեալ և նույն օրն անցնում ծառայության:
«Նրանք վճարում էին այնպիսի գումարներ, որոնց մասին ես անգամ երազել չէի կարող» — հիշում է Քըրքորյանը, — «1000 դոլա՛ր մեկ թռիչքի դիմաց: Մեր նպատակն էր հասցնել Կանադական ռմբարկիչները Լաբրադորից Շոտլանդիա: Սակայն այդ թռիչքները անչափ վտանգավոր էին և 4-ից միայն 1-ն էր հետ վերադառնում»:
Իր ծառայության 2,5 տարիների ընթացքում Քըրքորյանը տեղափոխում է 33 ինքնաթիռ, անցկացնում է հազարավոր ժամեր օդում և թռիչքներ է իրականացնում 4 աշխարհամասերում: Արդյունքում, նրան հաջողվում է պահպանել ոչ միայն սեփական կյանքը, այլ նաև վաստակած գումարների մեծ մասը: Դրանք այն գումարներն էին, որոնք սկիզբ դրեցին Քըրքորյան-գործարարի ֆինանսական գործունեությանը: 1945 թվականի հուլիսին, ավարտելով ծառայությունը, Քըրքորյանը ձեռք է բերում Cessna ուսումնական մեկ-շարժիչային ինքնաթիռը, վերադառնում է Լոս Անջելես և սկսում իրականացնել մասնավոր չարթերային չվերթներ: Նրա մշտական հաճախորդներից էր ոմն Ջերրի Վիլիյամսը, որը շաբաթական երկու անգամ թռչում էր Լաս Վեգաս: Առաջին անգամ Քըրքորյանը ծանոթանում է Լաս Վեգասին, որը մեծ տպավորություն է թողնում նրա վրա: Իսկ արդեն 40-50-ական թվականներին նրան այնտեղ գիտեին որպես հմուտ խաղացողի, որը ժամանակ առ ժամանակ կարող էր հաղթել, բայց ավելի շուտ պարտվել 50-80 հազար դոլար մեկ գիշերվա ընթացքում: Վերջիվերջո նա թողնում է խաղալը և ամբողջովին տրվում է ավելի հետաքրքիր` «ֆինանսական խաղերին»:
1947 թվականին Քըրքորյանը 60.000 դոլարով գնում է Los Angeles Air Service փոքրիկ չարթերային ավիաընկերությունը, որն օդային կամուրջ է դառնում Լոս Անջելեսի և Լաս Վեգասի միջև: Հետագայում, 1968 թվականին, նա վաճառում է այն 104 միլիոն դոլարով: 1965 թվականին Քըրքորյանը դառնում է ԱՄՆ Հեռահաղորդակցությունների արդյունաբերական միության սեփականատերը: Միացյալ Նահանգների հայերը, վստահելով իրենց հայրենակցին, սկսում են գնել միության արժեթղթերը, որի արդյունքում դրանց գինը 9,75-ից հասնում է 32 դոլարի: Եկամուտները սկսում են աճել: Այդ նույն ժամանակաշրջանում էլ նա իրականացնում է մի գործարք, որը Fortune ամսագիրը հետագայում կանվանի Լաս Վեգասի պատմության մեջ ամենահաջողակ հողային գործարքներից մեկը: Քըրքորյանը 960.000 դոլարով գնում է 80 ակր հողատարածք: Դա մի նեղ շերտ էր «խաղային դրախտի» գլխավոր փողոցի երկայնքով: Հողատարածքի առանձին կտորները վարձով տալով` նա կարողանում է մինչև այն վաճառելը աշխատել 4 միլիոն դոլար:
Այնուհետև, Քըրքորյանը սկսում է իր նոր մտահաղացման իրականացումը` ստեղծելով MGM հյուրանոցը` առաջին մեգա-հանգստավայրը Լաս Վեգասում: Այդ նպատակով նա ձեռք է բերում 82 ակր հողատարածք Paradise Road-ի վրա և առանց երկար սպասելու սկսում շինարարությունը: Նա գնում է նաև հարևան «Ֆլամինգո» հյուրանոցը: Նրա երևակայության հաջորդ ծնունդը International-ն էր` այդ տարիների աշխարհի խոշորագույն հյուրանոցային համալիրը: Համալիրի ներսում Քըրքորյանը ստեղծում է հատուկ մի վայր, որտեղ երեխաները կարող էին խաղալ, լողալ և զվարճանալ, քանի դեռ նրանց ծնողները գտնվում էին խաղատանը: Նա անվանում է Լաս Վեգասի այդ առաջին մանկական հրապարակը Youth Hostel: 60-ական թվականների MGM հյուրանոցը այժմ կրում է Bally’s անվանումը, սակայն Լաս Վեգասն այսօր զարդարում է մեկ այլ հյուրանոց, նույնպես կառուցված Քըրքորյանի կողմից` MGM Grand-ը:
1969 թվականին, խաղային բիզնեսում իր գործունեությանը զուգահեռ, Քըրքորյանը մտնում է նաև հոլիվուդյան կինոարտադրության աշխարհ` գնելով Metro Goldwyn Mayer կինոընկերության արժեթղթերը: Հետագայում, դրան ավելանում են նաև United Artists-ը, Columbia Pictures-ը և 20th Century Fox-ը: 1973 թվականին Քըրքորյանը կառուցում է Լաս Վեգասի իր հերթական հյուրանոցը` կրկին ամենամեծը աշխարհում և անվանում այն Grand Hotel: Քըրքորյանը փորձում է իր ուժերը նաև մեքենաների բիզնեսում: 1980-ականներին նա դառնում է Chrysler ընկերության բաժնետեր: Նրան է պատկանում նաև General Motors ընկերության արժեթղթերի մի մեծ փաթեթ:
Այսօր Քըրք Քըրքորյանը 93 տարեկան է: Սակայն հաջողակ գործարարն ու հայազգի բարերարը չի պատրաստվում թողնել բիզնեսը: Ամեն ինչ դեռ առջևու՛մ է:
BAREV DZEZ, VOR XNTREY Քըրք Քըրքորյան HERAXOSI HAMAR@ KASEYQ
De aveli lava duq dzer@ hamar@ toxeq, inq@ dzez anpayman het kzangi)))))
911 zangi, ampayman kasen:)))))
Պարոն Քըրքորյանի հեռախոսահամարը ձեռք բերելու ճիգեր գործադրելու փոխարեն առավել ընդունելի է որեւէ բան անել, որը, թեկուզեւ, կլինի նրա գործունեության չնչին մասը…
Սթիվ ջան ինձ թվումա իրանք ընդամենը կատակում են 🙂
Vay erek ir het xoseci uxaki pak hamaric er zangum tece an payman kasei cavnert tanem)))))))
Հույսով եմ, որ կլինի այն օրը, երբ պարոն Քըրք Քըրքորյանը ինքը կպատմի իր կյանքի հաջողության պատմությունը և խորհուրդներ կտա բոլոր այն մարդկանց, ովքեր ուզում են հասնել հաջողության:
Shat hacheli er kardal mi mardu masin, vori masin misht hpartutjunov enq xosum. Roman jan, heraxosi hamare ete chares, indz el uxarki, gute mi qani xorhurd el jes harsnem:):)
Քըրք Քըրքորյանին հանդիպել եմ անցյալ դարի յոթանասունականների սկզբներին` Մոսկվայում: Նա բարեգործական նպատակներով ուզում էր Երևան գալ, իսկ Մոսկվան խոչընդոտում էր: Այդ մասին ես մանրամասն գրել եմ իմ <> պատմվածքների գրքում:
Պատմվածքների գիրքն է` <>:
Qrq Qrqoryani iskakan anun azganuny inchpes a, lsel em vor iskakany Grigor Grigoryan er, da jisht a?
Ենթադրում եմ հա Գրիգոր ջան, ես ել եմ տարբեր աղբյուրներում կարդացել: