Կարելի է ասել, որ կամքի ուժը տվյալ գործողությանը նպատակաուղղված ջանքերն են, այնպիսի գործողության, որը մեզ համար կարևոր նշանակություն ունի: Չգիտես ինչու մտածում ենք, որ կամքի ուժ ունենալու համար հարկավոր է ինչ-որ մեծ կամ հատուկ գործողություն կատարել, որը ցույց կտա, թե որքան նպատակասլաց ենք և ինչպիսի կարևոր հաղթանակ ենք տանում, երբ կարողանում ենք հասնել բաղձալի նպատակին: Իսկ եթե չենք կարողանում այդ «կամքի ուժ» կոչվածի հետ «բարիդրացիական» հարաբերություններ պահպանել, ապա ինքներս մեզ ենթարկում ենք հոգեբանական «կտտանքների»:
Գալիս է մի պահ, երբ սկսում ենք քննադատել մեզ, որ չենք կարողանում որևէ գործ ձեռնարկել և մեղադրում այն բանում, որ կամքի ուժ չունենք: Ասենք՝ ուզում ենք նիհարել, բայց չենք կարողանում անտարբեր մնալ քաղցրեղենի նկատմամբ, սկսում ենք բարկանալ, մեր ինքնագնահատականն է ընկնում, բայց մի բան պարզ է, որ այդ ցանկությունը այնքան էլ ուժգին չէ, այն չի բխում մեր հոգուց, և դա արհեստականորեն են մեր մեջ մտցրել: Ասենք՝ ձեր ընկերուհին նշում է, որ գիրացել եք, մեկ ուրիշը դիտողություն է անում, որ այս զգեստը ձեզ չի սազում և այլն: Փաստորեն դուք դառնում եք մի կպչուն մտքի գերին և կարծում եք, որ ձեզ անհրաժեշտ է նիհարել: Այն, ինչն իրոք ձեզ հարկավոր է կամ ինչն իսկապես ինքներդ եք ուզում, դա ձեզանից առանձնապես ջանքեր չի պահանջում: Եթե ձեր լավ ինքնազգացողությունը պայմանավորված լիներ ձեր քաշի անկմամբ, ապա դուք առանց որևէ խնդրի կհրաժարվեիք այն ամենից, ինչը ձեզ խանգարում է:
Եթե դուք չեք սիրում սովորել, ապա դա չի նշանակում, որ կամքի ուժ չունեք և որ մյուսները ձեզանից ավելի նպատակասլաց են: Նույն կերպ դուք կարող եք չսիրել գրասենյակային աշխատանքը, բայց ձեր շրջապատում տեխնիկա վերանորոգելու մեջ հավասար մրցակից չունենաք: Եթե ամեն օր հիասթափվում եք ինքներդ ձեզանից, որ չեք կարողանում առավոտ վաղ արթնանալ և մտածում եք, որ ալարկոտ եք ու անկայուն, ապա պատկերացրեք, որ ձեր սիրած զբաղմունքի, օրինակ՝ ձկնորսության համար պետք է առավոտյան գետի ափին լինել: Կտեսնեք, որ նույնիսկ գիշերը չեք քնի, ամեն ինչ կանեք, որ հասցնեք և ողջ օրն առույգ կլինեք: Այնպիսի հաստատակամությամբ ու համբերատարությամբ կսպասեք, որ կարթը ձուկ բռնի, այնինչ այլ ժամանակ և այլ իրադրությունում հաստատ նման արդյունքի չէիք կարող հասնել: Սա նշանակում է, որ այն, ինչը ձեր հոգուց է բխում և իսկապես ձերն է, դրա վրա կամային ուժ գործադրելու մասին խոսք լինել չի կարող: Այնպես որ սկսեք տարբերել կեղծ ցանկություններն իրական ցանկություններից:
Օրինակ՝ եթե որոշել եք գնալ արտասահման՝ մտածելով, որ հենց դա է ձեր նպատակը, ուր կկարողանաք ավելի լավ ապրել և հաջողությունների հասնել, մի պահ պատկերացրեք, որ ձեր ցանկությունը կատարվել է: Ի՞նչ զգացիք: Եթե բավարարվածության և ուրախության զգացում ձեր մեջ ծնվեց, ապա դա ձերն է, գնացեք: Եթե տարակուսանք կամ անհանգստություն զգացիք, ապա դա կեղծ, ձեզ ոչ հոգեհարազատ նպատակ է, որն ավելի շուտ ծնվել է ուրիշների հաջողութունները տեսնելու պատճառով:
Հաճախ նպատակին հասնելու համար հարկավոր է լինում զբաղվել ոչ հոգեհարազատ աշխատանքով կամ պարտավորություններով, ինչն անխուսափելի է: Այդ դեպքում ի՞նչ անել: Պարզապես կարելի է «կաշառել» ձեր ենթագիտակցությանը, համոզել, որ դա մեծ նպատակի համար եք կատարում և դա ժամանակավոր է: Ձեզ պարգևատրումներ խոստացեք և անպայման կատարեք:
Iharke knereq lavy cher es hodvacy vorovhetev ete ches uzum inchvor ban anes bayc petka du chpetka anes
Knerek bayc lavy cher hodvacy
Իսկ մի քիչ մանրամասն կասեք, ինչը Ձեր դուրը չեկավ?
Շատ լավ հոդված էր:Իրոք որ մարդկանց շատ հաճախ խաբկանքի մեջ են գցում այդ “նպատակները”, և երբեմն շատ ժամանակ ու ջանք ես գործադրած լինում, երբ պարզում ես, որ դա քեզ ընդհանրապես պետք չէր:
kyanqum misht el linum en aynpisi baner, voronq ches uzum, kam voch misht es uzum anel, bayc PETQ e anes, dranq partakanutyunnern en, voronq misht el kan….
Նման դեպքեր իհարկե կլինեն Vika ջան, ոչ ոք էլ չի կարող դրանցից խուսափել, ուղղակի մտածելակերպն է պետք բերել նրան, որ անես միայն այն, ինչ քեզ դուր է գալիս: Դա կօգնի ճիշտ որոշում կայացնել, երբ այլընտրանք կա: