Աֆորիզմներ

Մտքեր և խորհուրդներ

12 տարի առաջ
13 մեկնաբանություն
հեղինակ՝ Հրաչյա Մանուկյան
Հեղինակ Հրաչյա Մանուկյան

Մարդիկ ասում են, որ դու փոխվել ես, երբ դու դադարում ես պահել քեզ այնպես, ինչպես նրանք են ուզում քեզ տեսնել:

Ժպտացե՛ք: Դա ստիպում է մարդկանց գլուխ կոտրել. ի՞նչ է նրա գլխում պտտվում:

Երբ մենք վատնում ենք ժամանակը պլանավորման վրա, այն ավելանում է:

Եթե խնդիրը կարելի է լուծել, դրա մասին անհանգստանալ պետք չէ, եթե այն չի կարելի լուծել, դրա մասին առավել ևս պետք չէ անհանգստանալ:

Ամենածիծաղելի ցանկությունը. բոլորին դուր գալու ցանկությունն է:

Արտաքին հաջողությունը սկսվում է ներքին հաջողությունից:

Մի ասեք. «Ես սխալվեցի», ավելի լավ է ասեք. «Ինչ հետաքրքիր ստացվեց»:

Երբեք մի պատմեք մարդկանց Ձեր պլանների մասին: Ուղղակի վերցրեք և արեք: Թող նրանք ապշեն արդյունքներից, այլ ոչ թե շատախոսությունից:

Լեռան գագաթին նստած մարդը չի ընկել այնտեղ երկնքից:

Հեղինակի մասին

Հրաչյա Մանուկյան

Հաջողության բլոգի հիմնադիր, անձնային աճի գծով 7 գրքերի հեղինակ:

Բոլոր գրառումները

Ձեզ կարող է դուր գալ նաև

13 մեկնաբանություն

  • Ընդամենը մի քանի նախադասությունների միջոցով ասվեց այն ամենը՝ ինչ անհրաժեշտ է ավելի արդյունավետ գործողությունների և դրական էներգիայով լիցքավորվելու համար: Վերջին միտքն ինձ ծանոթ չէր, բայց անչափ դուր եկավ: Luka ջան, հետաքրքիր է. դու՞ք եք այս մտքի հեղինակը:
    Միշտ էլ դժվար է նվաճել լեռան բարձունքը. այն կատարվում է ոտքերի միջոցով, որոնք դեպի ներքև են ուղղված: Մեր ոտքերն իրենց ավելի «ազատ» են զգում, երբ գրկում են գետինը, այլ ոչ՝ լեռան քարքարոտ զառիվերը:
    Լեռան բարձունքին արժանի է նա՝ ով հաղթում է իր ոտքերին: Այդ ժամանակ մարդուն սկսում են օգնության հասնել նաև իր խելքն ու կամքի ուժը:

    Շատերը կարող են կանգնել լեռան ստորոտին և «հավատալ», որ նրա բարձունքը նվաճած մարդիկ ամպերից են ընկել այնտեղ:
    Մարդը պետք է ազնիվ լինի ինքն իր հետ և գիտակցի, որ բոլոր հաջողակ մարդիկ սկզբում կանգնած են եղել լեռան ստորոտին:
    Անասելի տխուր է, երբ չես կարողանում հասնել նպատակներիդ և ստիպված ես հայացքդ անընդհատ ուղղել դեպի վեր . նայել այնտեղ՝ ուր դու չկարողացար հասնել:
    Մինչդեռ բարձունքը հրաշալի է. այն մոտ է երկնքին և գիշերները ծածկվում է աստղերի կապույտ փոշով, ցերեկներն այնտեղ արևը շատ մոտ է թվում և միայն մայրամուտին է շրջվում դեպի հորիզոնը:
    Հանուն այդ վեհության միշտ պետք է դեմ գնալ ոտքերին և հաղթահարել լեռան քարքարոտ զառիվերը, որքան էլ այն դժվար լինի:

    Պատասխանել

    • Լիովին համամիտ եմ և կցանկանայի առանձնացնել «… բոլոր հաջողակ մարդիկ սկզբում կանգնած են եղել լեռան ստորոտին…» հատվածը:

      Այո՝ հաջողակ, այլ ոչ՝ հարուստ, քանզի շատ հարուստ մարդիկ կան, ովքեր ուղղակի այդպիսին ծնվել են և երբևիցե դեմ չեն գնացել իրենց ոտքերին ու չեն կարող վայելել դրանից բխած արդյունքի բերկրանքը:

      Պատասխանել

Մեկնաբանել

error: Կյանքն ավելի հրաշալի է, երբ ստեղծում ես սեփական «բովանդակությունը»