Ժամանակը հավերժություն է, իսկ կյանքը՝ անցողիկ ակնթարթ: Նրա արագավազ ջրերով հոսում են մեր օրերն ու տարիները: Բնության կողմից մեզ տրված է որոշակի ժամանակ և բազմաթիվ անելիքներ, որոնցով իմաստավորվում է մեր կյանքը: Զարմանալի է, որ այսպիսի պայմաններում մարդկանցից շատերը հաճախ ձանձրույթ են զգում: Գուցե միապաղաղությունն անգործության արդյու՞նք է: Ավելի լավ է բողոքել ժամանակի սղությունից, քան՝ ձանձրույթից: Ես կարող եմ այնքան բազմազբաղ լինել, որ ձանձրույթ կոչվող «մտավոր հիվանդությունը» չանհանգստացնի ինձ:
Բախտավոր են ոչ թե այն մարդիկ, որոնց կյանքում ամեն ինչ կատարյալ է, այլ նրանք, ովքեր նրանում տեսնում են լուսավորն ու բարին: Աշխարհում ամեն ինչ գեղեցիկ է դառնում, երբ բնության հանդեպ հիացմունքն ամենուր ուղեկցում է մեզ: Որքան հաճելի է արթնանալ ժպիտով և վայելել ապրելու ազատությունը. այն մարդու կենսական իրավունքներից բարձրագույնն է: Հարկավոր է սիրել գեղեցիկն ու նրա լուսեղեն փայլերով սքողել մոխրագույն գորշությունները:
Նա, ով շարունակ մտածում ու խոսում է իր խնդիրների մասին, երբեք չի իմանա, թե որքան հաճելի է անհոգությունը: Երբեմն մտածում եմ այն մասին, թե ինչպես կարելի է թեթևացնել երկրային կյանքը: Չէ՞ որ ապրելու սքանչությունը հավասարազոր է նրա բարդությանը: Կյանքը թեթևացնելու լավագույն եղանակն այն չծանրացնելու մեջ է: Ես կարող եմ թեթև ապրել և չխոնարհվել դժվարությունների առաջ:
Նախանձել՝ նշանակում է դիմացինի մեջ փնտրել սեփական ձախողումների պատճառները: Մինչդեռ ձգտելով՝ մարդն իր հնարավորությունների մեջ է տեսնում ուրիշի հաջողությունները: Ես կարող եմ ձգտող լինել և հասնել իմ բաղձալի նպատակների իրագործմանը:
Լեռը բարձր է իր ստորոտի համեմատ, այլ ոչ թե՝ ամպերի: Նրա բարձունքին կանգնած մարդկանցից ոմանք մտածում են ամպերի վեհությամբ առաջնորդվելու մասին, իսկ մյուսները վախենում են վայր ընկնել: Ես կարող եմ բարձրանալ և զգալ վերելքի երկնային անվերջությունը:
Մարդու հաջողությունները պայմանավորված են առաջնային գործերը երկրորդականից տարբերելու ունակությամբ, որն ապահովում է նրա կարգապահությունը: Միայն կարևորի վրա կենտրոնանալով կարելի է թողնել երկրորդական անելիքները: Մարդկանցից շատերը պայքարում են հաջողության հասնելու համար, իսկ մյուսները հանձնվում են ձախողումների դառնությունից: Հանձնվել՝ նշանակում է անձնատուր լինել հուսահատությանն ու կասկածանքին: Կյանքում շատ դժվար է պատրաստի ինչ-որ բան գտնել, քանի որ մարդը ծնված է ստեղծելու համար: Նա, ով շարունակ սպասում է երջանիկ պատահականությունների հայտնությանը, երբեք չի օգտագործի հնարավորություններն ինքնուրույն ստեղծելու ունակությունը: Ես կարող եմ վստահել իմ ուժերին նույնիսկ այն ժամանակ, երբ հավատը փորձում է լքել ինձ:
Մարդը երբեմն հարկադրված է լինում ապրել այնպիսի պայմաններում, որից սնվում է նրա հարմարվողականության աղբյուրը: Հարկավոր է դիմակայող ու ճկուն լինել, քանի որ ապրել՝ նշանակում է հարմարվել: Շատուշատ փոթորիկներ են հարվածում մարդուն: Ուժգին քամիներից չպետք է տապալվել, այլ՝ ավելի ամրանալ: Ես կարող եմ հառնել այն փյունիկի նման, որ մոխիրներից անշեջ կրակներ է վառում:
Անհնար է վերադարձնել անցյալը, սակայն միշտ կարելի է մտածել լուսավոր ապագայի մասին: Եթե երեկվա օրը սխալմունք է եղել, ապա վաղն այն ուղղելու հնարավորությունն է: Այս երկու բևեռները կամրջվում են միմյանց այսօրով, որն ապագայի այցեքարտն է: Ես կարող եմ գործել ներկայում, որից բխում է վաղվա հաջողությունը:
Կյանքի ուղին երբեմն տանում է մեզ փակուղի: Երբ ճանապարհները տարբեր են ու մշուշապատ, դժվար է որոշում կայացնելը: Դա միգապատ անորոշությունն է, որն աղճատում է կյանքի պարզությունը: Մենք վախենում ենք ոչ միայն սխալ քայլերից, այլ նրանից, որ մարդիկ կարող են մեղադրել մեզ կայացրած որոշումների համար: Կարևորն այն է, որ ինքներս չմեղադրենք մեզ ու չզգանք խղճմտանքի տառապանքը: Եթե ելքը տանում է դեպի նոր փակուղի, ուրեմն՝ հարկավոր չէ դրանից օգտվել: Ես կարող եմ տարբերել ելքը փակուղուց և առաջ անցնել:
Մարդուն մշտապես երկու հարց է հուզում՝ հասկանալ ուրիշների ցանկությունները և լինել հասկանալի: Այս գաղափարները փոխկապակցվում են միմյանց հանդուրժողականության ներդաշնակ թելերով: Վիճաբանությունների պատճառը ոչ թե մարդկանց տարակարծությունն է, այլ՝ միմյանց տեսակետները չհանդուրժելու թուլությունը: Ես կարող եմ հարգել դիմացինի տեսակետը, միաժամանակ չփոխելով սեփական կարծիքս:
Ոմանք հաճախ քննադատում են մարդկանց և փորձում գտնել նրանց արարքների վերլուծությունը: Թափանցելով այլոց գործերի մեջ, նրանք մոռանում են իրենց սեփական կյանքը կառուցելու մասին: Մարդը դիմացինին ճանաչում է այնքանով, որքանով անտեղյակ է նրա մութ կողմերին: Ես կարող եմ ինքնավերլուծությամբ զբաղվել և բոլոր պատասխանները գտնել իմ ներաշխարհի խորքերում:
Խոսելով ուրիշների դաժանությունից, մարդը փորձում է ընդգծել իր գթասրտությունը, որը բարության արևն է: Այն երբեմն սառույցով է պատվում, սակայն սերն ու կարեկցանքը նորից ջերմացնում են նրան: Ես կարող եմ սովորել այս դասն ու հաղթել անտարբերությանը:
Մենք արդարություն ենք ուզում, թեպետ հաճախ չենք պայքարում դրա համար: Իսկ ի՞նչ է այն. ի վերուստ տրված մի նվե՞ր, թե՞ ուժեղների հաղթանակ: Մարդն արժանանում է իր երազած ու ստեղծած իրականությանը: Ես կարող եմ գործել և ինքս կերտել երանելի արդարությունը:
Ես կարող եմ … Այս արտահայտությունը հաջողության ուղենիշն ու գրավականն է: Մարդու մեջ ոչ մի նշանաբան այնքան հավատ ու վստահություն չի ներշնչում, որքան այս խոսքերը: Ձախողակներն ասում են ուզում եմ, իսկ հաջողակները՝ կարող եմ: Մարդն իր բնույթով շատ բարձր էակ է: Նա ունակ է ձգտելու, պայքարելու ու իրականացնելու իր սքանչելի երազները: Գիտության բոլոր նվաճումները, արվեստի ու մշակույթի հոգեթով ստեղծագործություններն արարվում են ի շնորհիվ այն ներքին համոզման, որ մարդը կարող է դա անել:
Մարդու հնարավորություններին վերաբերող հարցը տասնամյակներ շարունակ առարկությունների տեղիք է տալիս: Այն դարձել է հոգեբանների ու փիլիսոփաների, մտավորական հանրության կողմից ամենաշատ քննարկվող թեմաներից մեկը: Արդյո՞ք անսահմանափակ են մարդու հնարավորությունները և որտե՞ղ է այն կիզակետը, որին հասնելիս նրա ուժերը սպառվում են: Այսօր էլ դեռ հարցը մնում է ստվերում: Դա նույնպիսի գաղտնիք է, ինչպիսին՝ տիեզերքի անվերջության խնդիրը:
Կարողանալ ոչ միայն նշանակում է ուժեղ լինել, այլ նաև՝ զարգացնել սեփական ունակությունները: Բնությունն օժտում է մեզ մի շարք շնորհներով, սակայն դրանք բացահայտողը մենք ինքներս ենք: Այդ ունակություններն ասես քնած վիճակում են: Միայն աշխատասիրության ու համառության միջոցով կարելի է զարթնեցնել նրանց: Հարկավոր է անընդհատ փորձել, մինչև որ ցանկալի արդյունքն ակնհայտ կդառնա:
Ինձ համար կարողանալ, նշանակում է՝ ունենալ վեհ ու գեղեցիկ երազներ, որոնք կվերածվեն հստակ նպատակների: Կատարել գործնական այնպիսի քայլեր, որոնք մեծ համարձակություն ու ուժ են պահանջում: Պայքարի մեջ մտնել սեփական անձի հետ ու հաղթել ինքդ քեզ: Հնարավորության դեպքում օգնել թույլերին, իսկ հաջողակներից սովորել երազանքի դասը: Իրականում մեր հնարավորության սահմաններում են գտնվում այն բոլոր ուժերը, որոնք կառաջնորդեն մեզ դեպի հաջողության անվեհեր բարձունքները: Եվ որ ամենակարևորն է, կարողանալ՝ նշանակում է հավատալ, որ դու կարող ես:
Ալլա ջան մերսի շատ լավ հոդվածի համար:
Մտքեր կային, որ դուրս շատ-շատ եկան, պիտի թվարկեմ մի քանիսը 🙂
Նա, ով շարունակ մտածում ու խոսում է իր խնդիրների մասին, երբեք չի իմանա, թե որքան հաճելի է անհոգությունը:
Լեռը բարձր է իր ստորոտի համեմատ, այլ ոչ թե՝ ամպերի:
Եթե երեկվա օրը սխալմունք է եղել, ապա վաղն այն ուղղելու հնարավորությունն է: Այս երկու բևեռները կամրջվում են միմյանց այսօրով, որն ապագայի այցեքարտն է:
Մարդը դիմացինին ճանաչում է այնքանով, որքանով անտեղյակ է նրա մութ կողմերին:
Իրական աֆորիզմներ են սրանք, խորը մտածող մարդու աֆորիզմներ:
Շատ մերսի, Հրաչ ջան: Ինձ համար յուրաքանչյուր միտք իմ ապրածն ու վերլուծածն է:
Hrach jan miat harc eli Es sax hiasqanch hodvacnere aforizmnere,patmutyunnere vortexiceq gtnum ete gazxnik chi¿
Արթուր ջան, հիմնականում հեղինակների մտքերն ու փորձն են (իմ և մյուս հեղինակների), բայց լինում է նաև, որ ռուսական ինչ-որ կայքում ինչ-որ հետաքրքիր բան կարդամ, դուրս գա, թարգմանեմ
Ha hrach jan halala vor esqane anumes u es temanes usumnasirum .qo nman mardik hasnumen mec hajoxutyunneri.
Es kayqic yes shat indz petkakan banem sovore vor araj chgitei etqane vortexic gtnem. Shnorakalem es bolor temanere groxnerin. indz tvuma amen mard kara iran petkakan inj vor ban sovori es kayqic.
Արթուր ջան, մերսի, ուրախ եմ, որ ինչ-որ բանով օգուտ է տվել:
Alla jan es parzapes kasem I'm karciq@ , vorosh parberutyunner @nterceci, apres, bayc xorhurd ktam mi poqr qich tavalov nerkayacnel, vorqan el hetaqrqir lini, poqrr tavalov nyyut@ aveli e gravum… 🙂
Alla djan nax asem, vor Hajoxutyan Blogum amenic shaty Dzer hodvacnern en sirum. Ays meky nuynpes hiasqanch er, uxaki shat erkar er :(( arajin mi qani parberutyunic heto djvar e minchev verj kardal:
Սիրելի Մարիամ և Հասմիկ, շնորհակալ եմ, որ ուշադրության եք արժանացրել հոդվածը:
Քանի որ դուք նյութի ծավալի մասին եք գրել, երկուսիդ կպատասխանեմ միանգամից:
Երբ գաղափարը մեծ է, իսկ ասելիքը շատ, դժվար է սեղմ գրել: Հավատացեք, մի այսքան էլ կրճատել եմ:
Բացի այդ, գուցե դժվար է ընթերցվել, քանի որ յուրաքանչյուր պարբերություն խորհելու տեղիք է տալիս, որը խանգարում է նյութը սլացիկ կարդալուն:
Հարգելի ու սիրելի Ալլա,
Հոդվածդ հավանեցի, որովհետև գրածդ ամեն պարբերության մեջ գտնում եմ կամ ինձ, կամ իմ հարազատներին, մտերիմներին: Հիշում իմ և ուրիշների հաջող ու անհաջող օրերի մասին:
Իսկ ընթերցողներին խորհուրդ կտայի մի շնչում չկարդալ, որովհետև դա անհնար է: Ամեն պարբերությունից քաղեք օգտակարը և անցեք հաջորդին 🙂
Դեմետրա ջան, շնորհակալ եմ մեկնաբանության համար: Թող որ Ձեր կյանքում գերիշխեն հաջողակ օրերը, իսկ նպատակներն ամրապնդվեն «ես կարող եմ» բառերով:
Շնորհակալություն Ալլա ջան, նմանապես 🙂
ha hamadzayn em , kareli er mi qanihodvacov nerkayacnel ,
Hrashali meknabanutyun…
indz het eq?