2011 թվականին «Կորեան փնտրում է տաղանդներ» հեռուստամրցույթի ժամանակ բեմ է դուրս գալիս 22-ամյա Չոյ Սանգ-բոնգը` սովորական մի պատանի: Սակայն ինչպես պարզվում է քիչ անց` նա այդքան էլ սովորական չէ: Երեք տարեկան հասակում տղային լքում են ծնողները, հինգ տարեկանում նա փախչում է մանկատնից և ավելի քան տաս տարի միայնակ ապրում է փողոցում: Եվ այդ տարիներին նրա մոտ ծնվում է երազանք` երգել:
Երբ նա սկսում է երգել, բոլորն ապշում են: Ժյուրիի անդամների աչքերում արցունքներ են հայտնվում: Ինչպես կարող էր տղան, որը 5 տարեկանից միայնակ ապրել է փողոցում, իր մեջ ուժ գտնել մասնակցել նման մրցույթի և այդպես երգել: Նրա ձայնը նվաճում է բոլորին:
Մինչև բեմ բարձրանալը նա պատմում է իր մասին.
-Ես 22 տարեկան եմ և իմ անունն է Չոյ Սանգ-բոնգ: Ես ապրել եմ շատ ծանր պայմաններում: Ես հիմա էլ ինձ հարմարավետ չեմ զգում այստեղ: Ես ուղղակի ուզում եմ սովորական մարդ լինել, ինչպես մնացածը: Ես այդքան էլ լավ չեմ երգում, բայց երբ ես երգում եմ, ես ինձ այլ մարդ եմ զգում:
Ժյուրի: Բարև
Չոյ Սանգ-բոնգ: Բարև, ես Չոյ Սանգ-բոնգն եմ` 22 տարեկան
Ժյուրի: Քո տեսքից ես չեմ կարողանում որոշել, թե ինչով ես դու զբաղվում
Չոյ Սանգ-բոնգ: Ես ֆիզիկական աշխատանք եմ կատարում
Ժյուրի: Ինչպես տեսնում եմ, քո տվյալներում դու չես լրացրել «ընտանիք» դաշտը
Չոյ Սանգ-բոնգ: Ինձ թողել են մանկատանը, երբ ես 3 տարեկան էի: 5 տարեկանում ես փախա այնտեղից, երբ ինձ ծեծեցին
Ժյուրի: Այդ դեպքում ինչպե՞ս ես դու ապրել մինչև հիմա
Չոյ Սանգ-բոնգ: Ես մաստակ և էնէրգետիկ ըմպելիքներ էի վաճառում փողոցում: Ես ապրել եմ այդպես մոտ 10 տարի
Ժյուրի: Քեզ հետ ոչ ո՞ք չի եղել
Չոյ Սանգ-բոնգ: Ոչ, ես միայնակ եմ եղել
Ժյուրի: Այսինքն, դու ապրե՞լ ես միայնակ 5 տարեկանից սկսած
Չոյ Սանգ-բոնգ: Այո: Ես քնել եմ աստիճաններին կամ հասարակական զուգարաններում
Ժյուրի: Դու դպրոց հաճախե՞լ ես
Չոյ Սանգ-բոնգ: Ոչ, ես թեստ եմ հանձնել, որպեսզի ստանամ իմ տարրական և միջնակարգ կրթության աստիճանները, իսկ բարձրագույն դպրոցն այն առաջին դպրոցն է եղել, որտեղ ես հաճախել եմ
Ժյուրի: Դա ուղղակի անհավատալի է
Ժյուրի: Դու պատրաստվու՞մ ես երգել այսօր
Չոյ Սանգ-բոնգ: Այո
Ժյուրի: Դու հաճու՞յք ես ստանում երգելուց
Չոյ Սանգ-բոնգ: Ավելի շուտ ես երգում եմ ոչ թե նրա համար, որ հաճույք եմ ստանում, այլ երգում եմ, որովհետև իմ դժվար կյանքում դա առաջին բանն էր, որ ես սիրեցի: Ես լավ երգիչ չեմ, ուղղակի ես սիրում եմ երգել:
Ժյուրի: Թույլ տուր ինձ լսել քո երգը
Նրա կատարումից հետո դահլիճը ողողվում է ծափահարություններով:
— Այս պահին ես միայն ուզում եմ գրկել քեզ, — ասում է ժյուրիի անդամներից մեկը, երբ նա վերջացնում է իր կատարումը:
— Որտեղ ես դու սովորել երգել:
— Երբ ես երիտասարդ էի, ինձ հետ տարբեր վատ բաներ էին պատահում: Օրինակ` մի անգամ ինձ նույնիսկ վաճառել են: Մի անգամ էլ, երբ ես մաստակ էի վաճառում գիշերային ակումբներից մեկում, ես տեսա մի մարդու, որն երգում էր բեմի վրա: Սովորաբար գիշերային ակումբներում լավ երաժշտություն է լինում, այդպես չէ՞: Ես հիացած էի այդ երգչով, որը բեմի վրա այդքան անկեղծ էր երգում: Այդ պահից սկսած, ես սկսեցի սիրել երգելը:
Ժյուրիի բոլոր երեք անդամները միաձայն քվեարկում են նրա օգտին և Չոյ Սանգ-բոնգը անցնում է հաջորդ փուլ:
— Չնայած իր դժվար կյանքին, նա վստահությամբ շարժվում է դեպի այն, ինչ իրականում ուզում է: Նույնիսկ շատ տաղանդավոր մարդկանց մոտ է հազվադեպ լինում այդ կիրքը, — ասում է ժյուրիի անդամներից մեկը:
— Ես շատ երջանիկ եմ, որ հանդիպեցի նրան: Ես պարզապես ուզում եմ, որ այս պահից սկսած նա միշտ երջանիկ լինի, — ավելացնում է մյուսը:
Anchap shnorhakalutyun nman yurorinak u anchap hetaqrqir ashxatanqi hamar, inqs usumnasirum em koreeren lezun u mshakuyt@, shat zgacvac em!