Մի քանի տարի առաջ ծանոթներիցս մեկը որոշել էր սեփական ընկերությունը բացել, որը զբաղվելու էր Չինաստանից ապրանքների ներկրմամբ և վաճառքով: Հիշում եմ, թե ինչ ոգևորությամբ էր նա պատմում այդ մասին, երբ մենք երբեմն հանդիպում էինք: Նա այնպես էր խոսում իր ապագա ընկերության մասին, կարծես այն արդեն իրական էր: Մի օր պատահական հանդիպեցի նրան, երբ տուն էի վերադառնում: Սկսեցինք տարբեր բաներից խոսել: Նա կրկին սկսեց պատմել իր պլանների ու անելիքների մասին: Բայց այս անգամ ամեն ինչ այլ էր: Զգում էի, որ ինչ-որ բան այնպես չէ:
Ի՞նչ էր պատահել
Սկսեցի հարցուփորձ անել: Նա սկսեց պատմել այն մասին, որ արդեն պատրաստվում էր աշխատանքից դուրս գալ և իր սեփական գործը սկսել: Այդ մասին նա հայտնել էր հարազատներին և ընկերներին: Վերաբերմունքը բացասական էր եղել: Նա պատմում էր, որ մարդիկ իրեն չէին հասկանում, որ նրան անընդհատ «փորձում էին բացատրել», որ իր մոտ ոչինչ չի ստացվի, որ այս երկրում հնարավոր չէ ինքնուրույն ինչ-որ բանի հասնել, որ հիմարություն է թողնել բարձր վարձատրվող աշխատանքն ու դուրս գալ, որ նա ոչինչ չի հասկանում բիզնեսից:
Նա ասում էր, որ իրեն այնքան էին նույն բանը ասել, որ նա քիչ էր մնում հիասթափվեր: Նա չէր էլ մտածում, որ «ճնշումը» կարող էր այդքան մեծ լինել:
-Չգիտեմ էլ ինչ եմ անելու, — ասաց նա տխուր ձայնով, երբ մենք արդեն բաժանվում էինք:
Անսպասելի զանգ
Այդ խոսակցությունից մոտ երեք տարի էր անցել և ես այդ մասին արդեն մոռացել էի: Բայց մի օր անսպասելի զանգ ստացա: Լսափողում ինչ-որ մեկը չինարեն կամ ճապոներեն ինչ-որ բան էր խոսում: Ոչինչ չհասկացա: Հետո վերջապես ծանոթ ձայն լսեցի: Այն նույն ծանոթս էր, որին վերջին անգամ հանդիպել էի երեք տարի առաջ: Երբ հարցրեցի նրան, թե ինչ անհասկանալի ձայներ էին այնտեղ լսվում, նա ասաց, որ այժմ գտնվում է Չինաստանում: Նա պատմեց, որ մեր վերջին խոսակցությունից հետո նա այնուամենայնիվ որոշել էր ոչ ոքի չլսել, դուրս էր եկել աշխատանքից, բացել էր սեփական ընկերությունը և սկսել էր Չինաստանից բերված տարբեր մանր-մունր ապրանքներ վաճառել:
Հաջողություն
Սկզբում ամեն ինչ դանդաղ էր ընթացել: Բայց մեկ տարի անց վաճառքների ծավալը սկսել էր կտրուկ աճել: Գործերն այնքան էին լավացել, որ ծանոթս որոշել էր կնոջ հետ տեղափոխվել Չինաստան և այնտեղից ղեկավարել բիզնեսը: Նա կապեր էր հաստատել տեղի գործարարների հետ և անձամբ էր ընտրում ապրանքներն ու ուղարկում Հայաստան: Հետո նա որոշել էր ընդլայնել բիզնեսը: Նա ինտերնետ-խանութ էր բացել Ռուսաստանում և սկսել էր վաճառել այդ նույն ապրանքները: Նախագիծը մեծ հաջողություն էր ունեցել: Շահույթը կազմել էր միլիոններ: Այդ գումարների մի մասով նա բնակարան էր գնել Չինաստանում, ևս երկու խանութ էր բացել այնտեղ և այժմ էլ մտածում էր այլ երկրների շուկաներ դուրս գալու մասին:
Ես անչափ ուրախ էի այդ ամենը լսելով: Մենք մոտ մեկ ժամ խոսում էինք այդ մասին, հիշում անցյալը, ծիծաղում: Եվ երբ վերջում հիշեցրեցի նրան մեր վերջին հանդիպման մասին, նա ասաց.
— Ես շատ ուրախ եմ, որ այն ժամանակ կարողացա հաղթահարել կասկածներս և ճիշտ որոշում կայացնել: Եթե ես հետևեի մնացածի խորհուրդներին, ես կսպանեի երազանքս ու ողջ կյանքս կմնայի այնպիսին, ինչպես բոլորը: Բայց ես արեցի այն, ինչ սիրտս էր թելադրում: Եվ հիմա արդեն գիտեմ, որ ինձ մոտ արդեն ամեն ինչ լավ է լինելու:
P.S.
Հոդվածը նվիրվում է Չեխիայում և Միացյալ նահանգներում գտնվող երկու ընկերներիս՝ որպես ոգեշնչում:
PATMVACK@ HACHELIER KARDAL,SHAT USUCOXAKANER,ETE BOLOR MARDIK UNENAN DKTUM EV INKNAVSTAHUTYUN, MER HEROSI NMAN ,KARELI E SAHT-SHAT NOR GORCONEUTYUNNER HAJOXUTYAMB PSAKEL.
SHNORHAKALUTYUNEM HAYTNUM AYS NUTI VERABERYAL.
HIANALI HODVAC ER ,PATRASTVUM EI QNEL BAYC VOGEVORUTYUNS AYNQAN MECE ANMIJAPES TARMACA
SHAT HIANALI HODVACNER EK GRUM EV NERKAYACNUM, SHAT CANOT PATMUTYUNNER EV IRAVIJAKNER KAN GRVAC, VORONK SHAT CANOT EN INC , AYN KARDALOV PORCUM EM HAXTAHAREL IM BOLOR DGHVARUTYUNNER@.
Ուրախ եմ Անահիտ ջան, մերսի!