Հին հնդկական իմաստությունն ասում է՝ կան 6 տեսակի մարդիկ, որոնք չեն հիշում նրանց, ովքեր իրենց օգնել են՝ աշակերտը ուսուցչին, ամուսնացած տղան մորը, այլևս չսիրող ամուսինը կնոջը, նպատակին հասածը իրեն օգնողին, անտառում մոլորվածը ուղեկցին, հիվանդը բժշկին: Հուսով եմ, որ հնդկական իմաստությունը սխալվում է, քանի որ տխուր է գիտակցել, որ ստանալով այն, ինչին մենք ձգտում են, մենք կարող ենք մոռանալ այն մարդկանց, որոնց շնորհիվ դրան հասել ենք:
Ցանկացած գործում, որում դուք հաջողության եք հասնում, ցանկացած անհաջողությունում, որից դուք խուսափում եք, ինչքան էլ մեծ լինի ձեր դերը, միշտ էլ կան մարդիկ, որոնք ձեզ օգնում են և որոնց շնորհիվ դուք այդ ամենին հասնում եք: Նկատեք այդ մարդկանց և երբե՛ք մի մոռացեք նրանց:
Մոռանում են կամ ստից պատրվագով կռվում ու խզում են հարաբերությունները, որովհետև չեն ուզում պարտքի տակ մնան….
Կա տենց բան
էտա մնում
Թույլ տվեք չհամաձայնել հնդկական իմաստության հետ: Իհարկե կան այդպիսի մարդիկ, բայց որպես լավատես անձնավորություն ես հակված եմ մտածելու, որ բարությունը գնահատողներն ավելի շատ են:
shaaaaaaat hetaqrqir er
Ուրախ եմ Լիլիթ ջան