Շատերի մոտ այս հարցն է առաջանում՝ պետք է ապրել ներկայով, անցյալով, թե՞ ապագայով: Այս հարցի պատասխանը ես իմ համար գտել եմ: Անցյալից պետք է հիշել միայն լավ բաները: Այսինքն, եթե նախկինում Ձեզ հետ ինչ-որ դժբախտություն կամ տհաճ միջադեպեր են տեղի ունեցել, դեն նետեք դրանք Ձեր ուղեղից, կարծես դրանք երբեք էլ չեն եղել: Իսկ հաջողություններն ու հաղթանակները, հակառակը, հիշեք: Դրանք Ձեզ միայն դրական լիցքեր կհաղորդեն: Բայց ամեն դեպքում, ինչ եղել է անցյալում, արդեն անցյալում է:
Ապագայի մասին անպայման մտածեք, պլանավորեք այն, տեսեք Ձեզ օրինակ 20 տարի անց: Պլանավորեք ապագան, բայց ապրեք ներկայով: Վայելեք ներկան: Սկզբում ես ավելի շատ կենտրոնանում էի ապագայի վրա, ինչպես և շատերը: Բայց հետո հասկացա, որ ապագան կարևոր է, բայց դրանից չպետք է տուժի ներկան: Ներկան այն է, ինչ այս պահին ունեք: Դուք պետք է այնպես ապրեք, որ եթե մի օր պարզվի, որ ապագա այլևս չկա, դուք չափսոսաք չապրած ներկայի համար: Միգուցե մի քիչ խառը ստացվեց, բայց իմ համար բանաձևը հետևյալն է.
Մոռացիր անցյալը, պլանավորիր ապագան, վայելիր ներկան
Շատ դիպուկ էր գրված: Օրինակ, ես էլ ինձ մոտ նկատեցի, որ կյանքիս մի շաաատ երկար շրջան ապրել եմ միայն ապագայի համար հիմքեր ստեղծելով (չնայած առանց այդ հիմքերի, կարծում եմ, հետագայում տեղդ չես գտնի), հետո մտածեցի, որ պետք է վայելեմ ամեն օրս, որ գիշերը պառկելիս զգամ, որ անիմաստ չանցան այդ օրվա ժամերս:
Այնպես, որ իմ բանաձևն էլ է շատ նման քոնին Luka ջան)))
Անի ջան ուրախ եմ լսել: Երբ ներկան վայելում ես, ապագան մի ուրիշ հաճույքով է տրվում 🙂
bayc naev petqa hishel ancyali dasery vorpeszi sxalner tuyl chtan
Ուղղակի անցյալի դասերը պետք է բնավորություն դառնան: Եթե դուք ինչ-որ բան եք արել և դրանից տուժել եք, դուք արդեն գիտեք, որ դա չի կարելի անել և հետագայում դա ձեզ մոտ բնազդ պետք է դառնա: Այսինքն, դու հիշում ես ոչ թե կոնկրետ դեպքը ու դրանից տխրում կամ տառապում, այլ երևույթը:
mitqs lav chdzevakerpi 🙂
Չէ ճիշտ ես Geneross ջան, անցյալի դասերը պետք է հիշել:
Далай-Ламу однажды спросили, что больше всего его изумляет.
Он ответил: — Человек.
Вначале он жертвует своим здоровьем для того, чтобы заработать деньги.
Потом он тратит деньги на восстановление здоровья. При этом он настолько беспокоится о своем будущем, что никогда не наслаждается настоящим.
В результате он не живет ни в настоящем, ни в будущем. Он живет так, как будто никогда не умрет, а умирая сожалеет о том, что не жил.
Հ.Գ. Վայելենք ներկայի յուրաքանչյուր պահը` պլանավորելով ապագան, լավն էր Լուկա ջան 😉
Վահագ ջան ինչ կարգին լրացրիր, մերսի 🙂
Խնդրեմ Լուկա ջան, շատ լավ հոդված էր, համենայն դեպս ինձ էլ էր վերաբերվում :Դ
Լավ բանաձ է Luka ջան, միայն կուզեի ավելացնել, որ մեր ներկան է կերտում մեր ապագան !!! 🙂
Մերսի Kristina ջան 🙂
Ancyal@ petq e erbemn analiz anel nerkan ev apagan chisht karucelu hamar.
Orinak im sirac tryukeric mek@ mtovi het gnaln e. Aysinqn mtacum es te 1 tari (2 tari, 10 tari) ete het gnair inch kaneir u sksum es da anel henc hima. Ancyali sxalner@ (tambalutyun, angorcutyun) chpetq e krknel.
Bayc ayn imastov vor asenq mek@ takanq er imast chuni kentronanal u ha krknel vor axr chat takanq er ee 🙂
Uxaki ashxatum es cmtacel u energiat negativi vra chcaxsel.
Motavorapes senc mi karciq
Էդգար ջան այսինքն ոնց ես պատկերացնում, որ 1,2 տարի հետ գնայիր, ինչ կանեիր?
Aysinqn nshvac zhamanakum inch sxalner es tuyl tevel ev inch karox eir anel vor hasneir aveli mec ardyunqneri, bayc aranc inqt qez xabelu u ardaracnelu erbemn nuynisk shat xist. Heto sksum es gorcel u porcum es sxalneri uxum anel.
Պարզա Էդգար ջան, մոտեցումը շատ տրամաբանականա: Արդեն մի անգամ դա անցել ես ու մի սխալ ճանապարհ գիտես, մնումա մտածես մնացածի մեջ ինչ կանեիր:
Lavn er
imastun mtqer
Հետեւիր մտքերիդ` դրանք բառեր են դառնում. Հետեւիր բառերիդ` դրանք գործեր են դառնում. Հետեւիր գործերիդ` դրանք դառնում են սովորություն. Հետեւիր սովորություններիդ` դրանք դառնում են բնավորություն. Հետեւիր բնավորությանդ` դա դառնում է ճակատագիր:
Լրիվ համաձայն եմ Արիկ ջան: Վերջը ճակատագիրն է, սկիզբը` մտքերը: Ամեն ինչ սկսվում է մտքերից… մտքերը մեր ծրագիրն են:
apres Luka jan, liovin hamadzayn em