Այն ժամանակ, երբ հայտնվեց փողը, հայտնվեցին նաև մարդիկ, որոնք սկսեցին ատել փողը: Բայց չնայած ատելությանը, փողը նրանց պետք էր: Դրա միջոցով էին նրանք սնվում, հագնվում, տուն կառուցում, ապրում: Նրանք աշխատում էին հանուն փողի: Բայց նրանց թվում էր, որ փողը բոլոր չարիքների սկիզբն է: Նրանք տեսնում էին բոլոր այն մարդկանց, ովքեր շատ փող ունեին և վախեցնում էին իրենց երեխաներին. «տես, նրանք չարիք են տարածում»: Եվ երեխաները մեծանում էին այդ հոգեբանությամբ, որ հարուստ մարդիկ վատն են, իսկ փողը չարիք է: Բայց այդ նույն երեխաները մեծանալով, իրենք էլ էին սկսում փող աշխատել, քանի որ հասկանում էին, որ առանց դրա հնարավոր չէ: Մարդկանց համար փողը դարձել էր քննարկման առարկա, գերբնական մի ուժ, որը կարող է ամեն ինչ: Փողից վախենում էին, փողը սիրում էին, փողի մասին մտածում էին: Մարդկանց համար փողը դարձել էր ավելին, քան ուղղակի իրը:
Մեկ հարց եմ ուզում Ձեզ տալ: Արդուկը չարի՞ք է: Կամ այլ հարց՝ ատամի խոզանակը չարի՞ք է: Վատ մարդու ձեռքին դրանք իհարկե չարիք են, դրանցով կարելի է վնասել, սակայն լավ մարդու համար դրանք օգտակար գործիքներ են, որոնք կյանքը դարձնում են ավելի հարմարավետ: Բայց մենք երբեք չենք քննարկում այդ իրերը, այլ ուղղակի օգտագործում ենք: Մարդիկ կարող էին չօգտագործել արդուկն ու խոզանակը, այլ իրենց շորերը գեղեցկացնել տաք քարով, իսկ ատամները մաքրել խոնավ շորով: Նույն կերպ, մարդիկ կարող էին չօգտագործել փողը, այլ փոխարենը օգտագործեին կարտոֆիլ: Այսինքն, որպեսզի ինչ-որ մեկը քեզ համար ինչ-որ բան անի, նրան պետք է տաս մի քիչ կարտոֆիլ: Բայց միթե՞ դա հարմար է:
Փողի հետ կապված հիմնական խնդիրն այն է, որ մարդիկ սկսում են դրան վերաբերվել որպես ավելիին, քան ուղղակի իրը կամ ապրանքը: Չէ որ ոչ ոք չի մտածում, թե ինչպես վերաբերվել օրինակ արդուկին կամ ատամի խոզանակին: Դրանք կան և մարդիկ դրանք օգտագործում են: Նույն կերպ պետք է վարվել փողի հետ: Դա ընդամենը գործիք է, որը պետք է օգտագործել կյանքն ավելի հարմարավետ դարձնելու համար: Դրա վրա չպետք է կենտրոնանալ: Վատ մարդու ձեռքում այն չարիք է, լավի ձեռքում՝ բարիք, ինչպես ցանկացած այլ իր: Փողով հնարավոր է զենք գնել, բայց հնարավոր է նաև հիվանդանոցներ կառուցել, կրթություն ստանալ ու անօթևաններին օգնել:
Մի մոռացեք դա: Փողը ոչ լավն է, ոչ վատը, դա ընդամենը գործիք է:
Փողը միջոց է: Ես չեմ սիրում փողը, բայց սիրում եմ այն ամենն, ինչ կարելի է փողով ձեռք բերել` հանգիստ լողափին, լավ հեռախոս ու լավ համակարգիչ, գեղեցիկ տուն..Ինչու ոչ? Ու մեկ էլ նկատել եմ, որ մարդ ինչքան շատ գումար է վաստակում, այնքան հավասարակշռված ու բարի է դառնում..դե հա, չար մարդը, չնայած այդպիսին չկա ինձ համար, փողից չի լավանա, բայց ընդունենք, որ հարուստները պակաս նախանձ, բամբասկոտ ու հիշաչար են:
Այ հենց դրա մասին էլ գնում էր խոսքը Անի ջան
Նախ ասեմ Luka ջան շատ լավ հոդված էր և իմաստալից:Իրոք փողը միջոց է, որպեսզի կարողանաս իրականացնել քո երևակայությունը:
Ճիշտ է FAB ջան, մերսի, ինչպես փողը, այնպես էլ գիրքը, համակարգիչը և այլն:
Շատ ճիշտ ես Luka ջան:
Լուկա ջան շատ լավ թեմա եք ընտրել: Ձեր բոլոր գրածներին ուզում եմ ավելացնել. եթե փող չլիներ, մարդիկ իրենց աշխատանքի համար փող չստանային, ամեն ինչ ուղղակի լիներ` առանց փողի, ապա,ըստ իս, զարգացում չէր լինի: Չէ որ մարդիկ ձգտում են շատ փող ստանալ, որ ավելի շատ հաճույքներից օգտվեն, հետևաբար ձգտում են լավ մասնագիտություն ձերք բերել, լավ ուսում ստանալ(դե բացառությունների մասին չեմ խոսում): Այս ամենի պատճառը փողն է, միայն ու միայն փողը:
Շնորհակալություն հիանալի հոդվածի համար:-) 🙂 🙂
Էմմա ջան Ձեզ էլ շնորհակալություն, մի հոդված էլ դուք գրեցիք, մեկնաբանության տեսքով 🙂 Համաձայն եմ..
Ես մեկ աֆորիզմ ավելացնեմ “Հիմարի համար փողը չարիք է, խելոքի համար` գործընկեր, և միայն ժլատի համար այն նպատակ է”
Փողը բարդ բան չէ, այն մարդը ստեղծել է աշխատանքի արդյունքները փոխանակելու նպատակով. փողը պարզապես հեշտացնում է կյանքը:
Գոհար ջան մերսի, Ձեզ հետ լիովին համաձայն եմ: