Գործարարը դուրս եկավ օդանավակայանից: Դրսում նրան սպասում էր վարորդը: Ողջունեց վարորդին, փոխանցեց նրան ճամպրուկը, նստեց լիմուզինն ու խնդրեց քշել տուն: Երկու շաբաթ էր, ինչ տանը չէր եղել, գործուղման էր. մեծ գործարք էր հաջողվել կնքել: Օդանավակայանից տուն ճանապարհը երկար էր. մոտ 1 ժամ ճանապարհին էին լինելու: Գործարարը պատուհանից նայում էր դուրս` փողոցում քայլող մարդկանց, նորակառույց շենքերին, հետո մարդիկ ու շենքերը դառնում էին դաշտեր, դաշտերը պարտեզներ, հետո կրկին շենքեր, կրկին մարդիկ, կրկին եռուզեռ:
— Գիտե՞ս ինչպես եմ ես այս ամենին հասել, — շշնջաց գործարարը, — մենք երբեք չենք խոսել այս թեմայով:
Վարորդը հայելու միջով նայեց ետ, տարուբերեց գլուխը` փորձելով հասկացնել, որ ոչինչ չի հասկանում:
— Այս ամենը ես տեսնում էի այն ժամանակ, երբ դեռ ոչինչ չունեի, — շարունակեց գործարարը: — Այն ժամանակ ես հասարակ վարորդ էի, քեզ պես: Չէ չէ… քեզ պես չէ, դու դեռ լիմուզին ես քշում, իսկ ես սովորական մի տաքսիստ էի (ժպտում է):
— Այսինքն, Դուք դեռ այն ժամանակ գիտեի՞ք, որ հայտնի գործարար եք դառնալու, — զարմացավ վարորդը:
— Ես համոզված էի, — պատասխանեց գործարարը, — ես տեսնում էի այս օրը դեռ տաս տարի առաջ:
Վարորդը մի ակնթարթ փակեց աչքերը, պատկերացրեց իրեն տաս տարի անց, բացեց աչքերն ու շարունակեց քշել: Նրա աչքերը փայլում էին…
Լավն էր…
Շնորհակալություն 🙂
HZor Motivacia e:))
Bavakanin hzor motivacia e:))
AYOOOOOOOOOOOOOOOOOOO the etpesa vor ka.
chnajac vor kajqym misht el bavakanin hetaqrqir ev ysycoxakan hodvacner en linym, ajs hodvacn iroq shat -shat ( nyinisk shat aseln e qich 🙂 ) lavner.. amen angam kardalyc ases nor kjanq es sksym,,, tarorinak bajc inch vor jerm zgacoxytjyna arajacnym,,,, shnorhakalytjyn hexinakin nman gexechik hodvaci hamar
Խնդրեմ Ստելլա ջան, Ձեզ շնորհակալություն…