Արամ Փախչանյանի ելույթը ամենահետաքրքիրներից մեկն էր Հաջողության բանաձև վարպետության դասերի շարքում: Արամը խոսեց կյանքի, հաջողության և դրա հանդեպ իր վերաբերմունքի մասին: Նրա խոսքերով մարդու կյանքը չի կարող լինել հաջողությունների անվերջ շարան: Դրանք անընդհատ ընդհատվում են անհաջողություններով: Ուղղակի երբեմն, երբ մարդիկ նայում են հաջողության հասած մարդկանց, նրանք այդ անհաջողությունները չեն նկատում և նրանց թվում է, որ նման մարդկանց մոտ ամեն ինչ ստացվել է հեշտ ու միանգամից: Արամ Փախչանյանի կարծիքով հաջողության հասնելը հեշտ չէ, ինչպես շատերին կարող է թվալ: Դրա համար անհրաժեշտ է անընդհատ աշխատել և դրան անհրաժեշտ է ձգտել: Այդ ճանապարհին մարդու մտածելակերպը անընդհատ փոխվում է: Օրինակ, իր խոսքերով սկզբում իր համար ավելի կարևոր էր, թե ինչ գնահատական են իրեն տալիս մարդիկ, բայց հիմա ավելի կարևոր է իր ներքին գնահատականը: Նա բերեց նաև օրինակը. «եթե իմ ելույթից հետո դահլիճում ինձ ոչ ոք չծափահարի, ես դրանից վատ չեմ զգա»:
Ընդհանրապես, գալիս է ինչ-որ փուլ, երբ հաջողության հասած մարդը զգում է անհրաժեշտություն օգտակար լինել այլ մարդկանց: Արամ Փախչանյանի ելույթից զգացվում էր, որ այդ փուլը նրա մոտ վաղուց արդեն եկել է: Դա հասունության փուլն է, երբ ոչ թե մտածում ես միայն քո մասին, այլ նաև այլ մարդկանց: Այսինքն, ձգտում ես այնպես անել, որ ուրիշների կյանքում էլ ինչ-որ բան փոխես, այնպես անես, որ նրանք նույնպես հասնեն հաջողության: Ելույթի ամենագլխավոր խորհուրդներից մեկը հետևյալն էր. «Հաջողությունների ձգտող մարդը պետք է զբաղվի ստեղծարար աշխատանքով: Այսինքն, նա պետք է աշխարհում ինչ-որ բան ավելացնի, ինչ-որ բան փոխի: Նա պետք է ստեղծի»: Մարդկանց մեջ պետք է մտցնել այս մտածելակերպը: Այսինքն, իր կյանքը պլանավորելիս մարդը ոչ թե պետք է ձգտի բարձր աշխատավարձով, բայց բնույթով ոչ մի ստեղծագործ աշխատանք չպարունակող մասնագիտության, այլ այնպիսի մասնագիտության, որպեսզի ինչ-որ բան ավելացնի աշխարհում և արժեքներ ստեղծի` արժեքներ, որոնք օգտակար են մարդկությանը:
hianali hodvac er,inch urax em vor espisi orinakeli eritasardner unenq.
Մերսի Liana ջան.