«Լինում են օրեր, երբ ես չեմ ուզում վեր կենալ անկողնուց», «լինում են օրեր, երբ ուզում եմ հանձնվել», «լինում են օրեր, երբ ուզում եմ թողնել ամեն ինչ», «լինում են օրեր, երբ հուսահատությունն այնքան մեծ է, որ այլևս ելք չի երևում»: Կարծո՞ւմ եք սրանք իմ խոսքերն են: Ոչ, մոտիվացիայի առումով ինձ մոտ ամեն ինչ լավ է: Այս խոսքերը ես վերցրել եմ տարբեր հաջողակ մարդկանց աուդիոգրքերից. մարդիկ, ովքեր մեր աչքերում անհաղթելի են և որոնց մոտ միշտ ամեն ինչ լավ է: Եվ եթե այդ մարդկանց մոտ են լինում նման օրեր, եթե նույնիսկ նրանք են երբեմն հուսահատվում, ապա ինչո՞ւ դա պետք է չլինի մեզ մոտ:
Ընդհանրապես, միջին վիճակագրական մարդուն թվում է, որ այն իրավիճակները, հիասթափություններն ու խնդիրները, որոնք իր մոտ լինում են, ուրիշ ոչ մեկի մոտ չեն լինում: Եվ դա լիովին բացատրելի է: Ամեն մարդ տեսնում է աշխարհն իր տեսանկյունից, ամեն մարդու աշխարհի կենտրոնում ինքն է կամ ինչպես Դեյլ Քարնեգին է նշում՝ ամեն մարդու համար իր ատամի ցավն ավելի կարևոր է, քան սովը հեռավոր Չինաստանում, որը խլում է միլիոնավոր մարդկանց կյանքեր: Հուսահատության պահեր ինձ մոտ էլ են շատ եղել տարիներ առաջ և դրանք ոչ թե օրեր էին, այլ ամիսներ: Բայց այդ ժամանակները վաղուց արդեն անցել են, ամեն ինչ փոխվել է: Փոխվել է ոչ թե շրջապատը, փոխվել են ոչ թե մարդիկ, փոխվել են ոչ թե հանգամանքները, այլ փոխվել եմ ես և արդյունքում՝ մնացած ամեն ինչը:
Հիասթափության հետ կապված 3 բան հիշեք:շ.
1. Դա ժամանակավոր է,
2. Ոչ ոք չի կարող փոխել դա, եթե ոչ դուք,
3. Նման պահերին ինչ-որ բանով զբաղեցրեք ձեզ: Մի թողեք, որ ձեր ուղեղը ժամանակ ունենա վատ բաների մասին մտածելու և ճնշվելու:
Եվ վերջում, հուսահատության պահերին կարդացեք Հաջողության բլոգ 🙂
(y)
verjin naxadasutyun@ amena chishtn er :))))))))))).
Hajoghutyan blog the bessst!
Կարծում եմ մեր ժամանակների ամենաանհանգստացնող խնդիրն է սա,հատկապես մեր երիտասարդ տարիքի մարդկանց համար: Շատ լավ հոդված էր Հրաչ ջան, իսկ վերջին խորհուրդները իրոք տեղին էին ասված:
Մերսի Շողեր ջան
Ես նույնպես համամիտ եմ վերջին նախադասության հետ:Շնորհակալ եմ նման լավ հոդվածների համար:
🙂